بسم الله الرحمن الرحیم
📚 معرفی کتاب: عمود 1400
🖊 نویسنده: علی‌اکبر والایی
⬛سفرنامه‌ای کوتاه و معمولی،
◾از پیاده‌روی اربعین.
⬛این سفرنامه از زمانی که امام_حسین (ع)، آقای والایی را به کربلا دعوت می‌کند، شروع می‌شود و تا بازگشت ایشان به تهران ادامه دارد.
◾نثر روان، ساده‌نویسی، توصیف خوب شرایط، و کوتاهی تجربیات مخاطب را برای خواندن یک نفس(شاید هم دو نفس!) این اثر ترغیب می‌کند.
◾اگر شما تا به حال تجربه‌ی شرکت در این پیاده‌روی عظیم را ندارید، نگران نباشید! چرا که خواندن این اثر برای شما ناآشنا نخواهد بود؛ زیرا نویسنده به اندازه‌ی کافی محیط و شرایط را برای شما توصیف خواهد کرد. همچنین در این کتاب، شما نکات خوبی را برای آمادگی در این پیاده‌روی می‌خوانید که برای تجربه اولی‌ها مناسب است.
◾و اگر شما جزء کسانی هستید که تجربه‌ی این سفر را از قبل دارید، سفرنامه‌ی آقای والایی برای شما مانند مروری بر خاطرات دلنشین خود شما خواهد بود.
⬛ نقد کتاب: نکته‌ی مهم این است که نویسنده شما را در این سفر، تنها به نجف و کربلا می‌برد. و در همان نجف و کربلا هم از رفتن به مکان‌های زیارتی دیگر، جز حرم‌ها خودداری می‌کند.
◾ او بخاطر شلوغی به زیارت ضریح‌ها نمی‌رود و بیشتر از اینکه از حالات معنوی مردم و یا خودش صحبت کند، از کفش‌های رها شده در صحن‌ها صحبت می‌کند. این مورد می‌تواند برای کسانی که تنها به دنبال اطلاعات کلی از این سفر هستند و دنبال تفاسیر طولانی و یا تجربیات خاص نیستند مناسب باشد.
💎مناسب برای سنین نوجوان، جوان و بزرگسال.
📤 نشر: احیاء
📖 تعداد صفحه: ١۴۵
💰 قیمت نسخه چاپی: ١٠٠٠٠تومان
💰قیمت نسخه الکترونیکی در اپلیکیشن طاقچه : ٣٠٠٠تومان
منتشر شده در شبکه اجتماعی سروش کانال کتابخوانی:
📚 @ketab_khani
منتخبی از بخش‌های کتاب:
مهم‌ترین عذر و بهانه برای ما ایرانی‌ها این است که بگوییم ما غافل‌گیر شده‌ایم؛ مانند وقت‌هایی که طوفان شهرمان را درمی‌نوردد یا سیل بساط زندگی‌مان را در شهرها و روستاها روی آب می‌برد. ما مردمی هستیم که همیشه به این خو گرفته‌ایم که به نحوی غافل‌گیر شویم. اصلاً این موضوع، به مردم دیگر دنیا چه ارتباطی دارد؟ ما خوشمان می‌آید که هر از گاهی غافل‌گیر بشویم؛ زیرا مسئولان ما در هر برهه‌ای از تاریخ انقلاب، وجود هیجان را برای مردم ما لازم تشخیص داده‌اند. اصلاً ما در جایگاه یک ملت انقلابی، از هر چیز دیگری در زندگی، اصل غافل‌گیری را به عنوان یک خصیصه‌ی ذاتی و فرهنگی پذیرفته‌ایم. این از قابلیت‌های ذاتی و توانایی‌های ماست.
صفحه١٣۵
✨✨✨✨✨✨
